موسم غم ها رسیده ، محشر کبری رسیده

 روز تنهاییِ زینب روز عاشورا رسیده

زین عزا و درد و ماتم

 قامت زهرا شده خم

آه و واویلا ، واویلا

نیزه و شمشیرِ دشمن بر تن آن نازنین خورد

 وایْ از آن لحظه ای که از روی مرکب زمین خورد

 گفت زهرا ، زار و مضطر

ولدی غریب مادر

 آه و واویلا ، واویلا

اهل خیمه زین مصیبت از حرم بیرون دویدند

 لیکن آنها روی مرکب یار زینب را ندیدند

 ذکر آنها شد به صحرا

واحسینا واحسینا

آه و واویلا ، واویلا

عالَم از این داغ عظمی تا قیامت سینه چاک است

خاک ماتم بر سر من که امامم روی خاک است

 غرق اندوه و مِحَن شد

خاک صحرایش کفن شد

آه و واویلا ، واویلا

 شاعر :حاج امیر عباسی